Fljótandi tíminn

Hafið þið einhvern tíman hugsað út í það að þið eruð að eldast?

 

 

Ég er ekki að tala um barneignir, húslán, atvinnumöguleika, hrukkur, aukakíló eða neitt af þessu sem kemur fyrst upp í huga okkar, sem erum rétt um tvítugt, þegar talað er um að eldast.

 

 

Það sem ég er að tala um er eitthvað sem ég tek eftir þegar ég heimsækji gamla fólkið mitt í heimaþjónustunni. Það er nefnilega mikill munur á fólkinu sem þarf heimaþjónustu vegna veikinda eða andlegra kvilla og fólkinu sem þarf hana vegna þess að árin eru að færast yfir.

 

 

Gamla fólkið er sjaldan biturt, þetta er einhver sú alrangasta stereo-týpa sem ég hef kynnst. Ég veit ekki hvaðan fólk hefur þetta með gamlar nöldurkerlingar, vissulega er til ein og ein en aldraðar konur eru yfir höfuð fremur ljúfar og afar þolinmóðar.

 

 

Þolinmæðin er dyggð sem þessar manneskjur hafa þurft að temja sér. Það kemur stund í lífi hvers manns þegar hann áttar sig á því að hann getur ekki það sem hann gat áður. Það er, ef maður er svo heppin að lifa það lengi.

 

 

Það er ekki langt síðan að hér fyrir norðan var rosaleg hálka, ég labbaði á milli staða í vinnunni þann dag vegna þess að húsin mín voru öll í sama hverfinu. Ég skautaði um og blótaði hálkunni í sand og ösku og þegar að rok bættist ofan á þennan viðbjóð þá ætlaði ég alveg að missa mig.

 

 

Í fyrstu íbúðinni sem ég fór í bjó gömul kona, um leið og ég kom inn fór ég að tala um hálkuna úti og hvað mér þætti hún nú leiðinleg. Gamla konan kinkaði kolli og sagðist alveg sammála mér, hún hafði ekki komist út úr húsi í þrjá daga til þess að fara í búð af því að hún treysti sér ekki til þess að labba. Þetta þaggaði niður í mér, ekki fannst mér mjög við hæfi að kvarta við þessa konu þegar ég var með bíl neðar í götunni og gat svo sem farið hvert sem mér datt í hug. Ég lauk verki mínu, en ekki án þess að staldra við og spjalla, konan var hin indælasta og bauð mér mjólk og kex fyrir aðstoðina, sem ég þáði með þökkum.

 

 

Á stað númer tvö bjuggu hjón, þegar ég kom þar inn fór ég að tala um hálkuna, í þetta sinn passaði ég mig þó að kvarta ekki yfir því að þurfa að skauta á milli húsa. Þá kom í ljós að hjónin áttu bíl en höfðu ekki komist neitt vegna þess að það hafði snjóað svo á bílinn og hvorugt þeirra treysti sér til að sópa af honum og skafa í hálkunni.

 

 

Eftir hádegi fór ég í þriðja og seinasta húsið, það þarf ekki að orðlengja það neitt frekar, frúin þar sagðist hafa dottið í hálkunni þegar hún ætlaði út að athuga með póstinn og hafi legið þar í góðar 25 mín. áður en nokkur maður hjálpaði henni, það var hennar lukka að pósturinn hafði ekki verið kominn því það var einmitt sá blessaði kall sem kom að henni liggjandi þarna og gat aðstoðað hana við að komast inn til sín aftur, sem betur fer slasaðist hún ekki alvarlega.

 

 

 

Þessi atvik fengu mig til að hugsa, ekki um það að ég hefði ekki rétt til að kvarta undan hálku (hvurslags léleg skilaboð væru það í svona langri sögu?), heldur um það að við verðum gamalt fólk einn daginn, kemur að því. Ef við lifum svo lengi, þá vöknum við einn daginn og þorum ekki út þegar það er hált, þorum ekki að  sópa snjó af bílunum okkar, höldum okkur frekar inni vegna þess að það gæti farið illa og kannski verður enginn til þess að muna eftir okkur og aðstoða okkur þegar útaf ber.

 

 

 

Það er skammarlegt hvernig er farið með gamallt fólk í dag og þó að til séu góðir hlutir eins og heimaþjónustan í samfélaginu þá þarf að bæta um betur...miklu betur. Ef ekki fyrir fólkið sem er gamalt núna, þá er alltaf hægt að gera það af sjálfselskum ástæðum, eftir nokkur ár verðum þetta við sem kjögum um með göngugrindur og munum ekki hvort manneskjan sem er að tala við okkur sé barnið okkar eða barnabarn.

 

 

 

Á hverri  stundu sem líður verðum við eldri, seinasti hluti ævinnar á að geta verið friðsamur og ánægulegur. Fólk á að geta verið öruggt, verndað en samt frjálst svo að það geti lifað hamingjusamt á meðan lífið endist. Er það ekki þannig sem við viljum öll upplifa ævikveldið? Horfa á sólarlagið eftir lestur góðrar bókar með whiskey í annarri og vindil í hinni....eða svoleiðis.