Movies and Aurora Borealis

Ég heimsótti í dag gamla tímann, þann tíma þegar hreysikettir roamed the earth, and this won't make any sense to most people but who cares...I know someone who will catch my drift instantly.

 

Booyah, watching the same dvd 4 times is called revisiting the old days when one was an innocent band crazy child. Það er ekkert skemmtilegara en að rifja upp það sem horfið er , nema kannski að sletta fimm tungumálum eða meira í einu. Now that's troppo divertente, ich can lofa dig that.

 

Hvað sem því líður þá er bara allt gott að frétta af mér, enda ekki nema hvað...tveir dagar síðan ég bloggaði síðast þannig hvað gæti svosem hafa gerst?

 

Í gær fórum ég, Marta og Raggi á 300...þessi mynd virðist vera orðin eitthvað mikilfenglegt umræðuefni í bloggheiminum út af einhverju reviewi. Who cares segi ég bara? Hverjum er ekki sama þó að endirinn sé í upphafi skoðaður, er það ekki ráðlagt hvort sem er? Ég veit það ekki, kannski á fólk sem hræðist spoilera bara ekki að vera að lesa um myndirnar, þá getur það verið eins hissa og það vill þegar sagan endurtekur sig á skjánum svona nokkurnvegin eins og hún hefur verið geymd í munnmælum og bókum og ja...hvar sem sögur sem gerðar hafa verið að kvikmyndum hafa verið geymdar...hvað veit ég?

 

Mér finnst gaman að láta koma mér á óvart og vita ekki hvernig mynd endar, en það verður að segjast að það er alltaf að verða erfiðara. Því fleiri myndir sem þú sérð, því nær kemstu þeim sannleik að ekkert er nýtt undir sólinni og flest sem er framleitt er gert eftir einhverskonar formúlu. 

 

Hér eru allaveg my two cents hvað þessa blessuðu mynd varðar:

Í byrjun fannst mér hún helst til væmin satt best að segja og það er greinilega mikið lagt uppúr að þetta eigi að vera einhver voða hugsjóna-mynd þar sem Spartverjar eru eitthvað voða göfugir og Persar eru andsetnir megalomanískir grasasnar.

 

Svo þegar koma að bardaga atriðunum þá, ja...ég sé ekkert göfugt við að geta slátrað fólki í massavís í allar áttir, en það er vissulega gaman að horfa á það. Mér fannst hálf fyndið að sjá hverja einustu stungu og skurð í slow motion og blóðið sveif frekar en slettist um allt.

 

Ég sat frekar nálæt þannig að, eins og Marta orðaði það:" If someone was wearing a skirt you'd feel like you could look up their skirt." Ég held að ég og Marta höfum örugglega verið einu manneskjurnar sem skelltu uppúr á nokkrum stöðum (ekki hátt nei, maður vill ekki trufla) Ég aðallega þegar einhver svakaleg klisjukennd vemmu lína lak út úr Leonídas, en það vildi gerast annað slagið, þess á milli var hann mjög góður enda fínn leikari þar á ferð að mínu mati...en það er náttúrulega öllum sama um mitt mat. Marta on the other hand I think I heard her chuckle over the over-sized nipples on that oracle...hahaha...já, það var líka slatti um nekt en það var svo sem ekkert verra.

 

Ég veit ekki af hverju en ég bjóst við miklu myrkari og harðari mynd þegar ég labbaði inn en einhvern veginn fór maður þaðan út aftur með sól í hjarta ef svo má segja. Það var næstum því eitthvað rangt við það hvað þeim tókst að láta manni líða vel yfir öllum þessum dauða sem vofði yfir og slátruninni sem maður var nýbúin að vera vitni að. En já, ræðum það ekki frekar...ég er enginn kvikmyndagagnrýnandi. Hehe, my advice is simply: "You must see it for yourself, even if you think it sucks a movie is always worth watching it...ok almost always."

 

Eftir bíó fórum við svo að keyra upp í kjarnaskóg, síðan í Bótina eða hvað það heitir, þar sem við skoðuðum bryggjur sem voru að hruni komnar og grjóthrúgur og sáum ROSALEGUSTU norðurljós sem ég hef á ævinni orðið vitni að. Blá, græn, fjólublá og hvít og þau færðust yfir himininn og bókstaflega DÖNSUÐU...ég hef aldrei séð norðurljós hreyfa sig svona.

 

Ég vil bara þakka Mörtu og Ragga fyrir gærkveldið, þetta var bara gaman og við sjáumst aftur í páskafríinu.

Choccie Blonde says adieu to her cheering audience for today...off to investigate darker parts of the internet.