In the air today

Það er eitthvað í loftinu í dag sem öskrar : „SPENNAAAA!!!!!”  Ekki spyrja mig hvað, ég er bara með í ferðinni, það er ekki eins og ég stjórni henni. Á morgun er Japönsku prófið mitt og þá verð ég búin í prófum...útskrift, hallelúja! 

Ég ætlaði nú sammt ekki að tala um sjálfa mig hérna, ekki beint, ekki í dag. Ég ætlaði að tala um það sem hefur verið að gerast í kring um mig, en það er að gömlu vinir mínir úr grunnskóla hafa verið að birtast hægri- vinstri, það virðist vera orðin einhver tíska að halda sambandi...eins og allir virtust fegnir að hlaupa sem lengst í burtu hvert frá öðru þegar skólanum lauk. 

Kannski er það bara einhver falleg fortíðarþrá sem sveipar okkur á þessum tíma lífsins, það eru jú tímamót að vera tvítugur og annaðhvort útskrifast úr framhaldsskóla eða vera að byrja í háskóla.  

Mér finnst sammt líklegara að fólk sé einfaldlega að átta sig á því núna að enginn þekkir það betur heldur en einmitt þetta lið sem var með því í grunnskólanum. Það er ekkert jafn skemmtilegt og að rifja upp eitthvað sem gerðist þegar maður var sex ára, í hópi þeirra sem voru með manni þegar það gerðist, og muna eftir því jafn vel og maður sjálfur. 

Persónulega , þá þykir mér ekkert að því að hitta þetta fólk aftur, þó það virðist hálf skrítið að halda sambandi við fólk sem maður hefur varla talað við seinustu fimm árin.

Þeir krakkar sem voru með mér í einhverjum af þeim þrem grunnskólum sem ég gekk í eru allir ágætis fólk í dag og aldurinn hefur bara gert þá betri ef eitthvað er. Það er líka varla hægt að finna meira viðeigandi árstíma fyrir endurfundi en í kring um Jólin.  

Þannig að krakkar, endilega hafa *rejúníón ef það er hægt!   

*Pardon my French...errr...Icelandic ;)