Es cuestión de confesar

Það koma tímar þegar maður lítur upp og þolir ekki við, það er einhver sjálfspíning sem liggur falin í hverju andartaki, ekkert getur endað þennan sársauka.Lífið liggur alltaf falið, þú veist ekki hvað þú ert að horfa á fyrr en þú hefur stigið inní það.

  

 

Einu sinni trúði ég því að ég vissi betur, ég hélt ég gæti gefið þér svörin, fært þér þau á silfur fati eins og veturinn framreiðir ringlaða fugla fyrir kettina. En ég get það ekki, ég veit ekki hvað snýr upp og hvað niður, ég veit minna en þú ef ég veit þá eitthvað.

  

 

Nú stend ég hér, ég vildi að ég hefði eitthvað að segja sem gæti fangað athygli þína, svona eins og þú hélst mér fanginni í öll þessi ár. Helvítis rómantík. Hvenær deyr fallega hugsunin, hvenær leyfir hugurinn manni að vakna og sjá þá martröð sem maður hefur komið sjálfum sér í?

  

Af hverju er það dómur minn og endalok að þurfa ávallt að eiga mér von? Ég skil ekki einu sinni sjálf hvað ég er að fara. Ég skrifa alltaf það sama, endalausir hringir.

  

“Og það er skakkt að hugsa ekki í beinni línu

En lína verður að hring jafnvel á besta degi þínum”

Já því ég var að tala um sjálfa mig þegar ég skrifaði þennann, en er ég ekki alltaf að því?Ég er alltaf að reyna, þessi endalausa barátta við að verða frjáls, frá þér og undan öllu því sem fylgir þessu rugli. Þú sérð það ekki, eða kannski sérðu það og ert að reyna að láta mig halda í þetta litla sem eftir er. Það er svo lítið eftir og ég er svo þreytt.

 

 

 

 Hvað gerir maður þegar augun haldast ekki opin lengur, þegar þú trúir ekki lengur á neitt, þegar allir draumar fortíðarinnar og martraðir ásækja þig eins og draugar sem hafa gerst bestu vinir þínir? Vil ég þá nokkuð sleppa takinu? Er það ekki bara ég sem geri mér þetta?

 

 

 

Nú vildi ég þrennt: Whiskey, Sígarettu og góða tónlist. En í staðin sit ég hér með Fanta, Ferrero Rocher og...ja....vafasama tónlist. Where have all the good things gone? Þetta með sígarettuna er samt óskhyggja, ég hef bara reykt einu sinni á ævinni...það er bara róandi tilhugsun að hafa eitthvað að halda í.

  Góða nótt, vonandi veistu aðeins eitt þó þú vitir það bara í hjarta þér: Þú ert mitt svar við öllu.