GIS

General Icelander Syndrome:

Work Work Work, all the time

never play, never rest

Work Work Work, everyday

never play, never play

Work Work Work, that is best

never rest, never rest.

 

What, no Job?

What be wrong?

WORK WORK WORK, same old song.

What, no school. Who be you?

Work work work, makes you cool.

 

Everybody work work work

Work work work

Everybody work work work

all the time, work work work.

 

Take a month off summertime?

What you got wrong in that mind!

Travel to some foreign place?

What no work for seven days?

I don't care you got some flu...

you must work as others do.

You from Iceland little girl,

here work is what turns the world

 

Everybody work work work

Work work work

Everybody work work work

all the time, work work work

 

Need some time to find your self?

Selfish! Get back stack that shelf,

shelf do not go stack itself...

go back work or burn in hell!

Need some time off from your study?

Not over your mom's dead body!

Go back learn your alphabet

Dad, at work, made stupid bet.

He say you become somebody,

how that happen you no study?

Want to cost him all his money?

Go back school now, don't be funny.

 

Everybody work work work

Work work work

Everybody work work work

all the time, work work work

 

You don't have no business plan?

How that possible young man?

You been learning from age 6,

is your head made from thick bricks?

Why you not rich man by now?

Support mom and dad , but how?

You can't go follow no dream,

stay home work for family.

You don't need identity

you need study til you bleed.

You don't need to live your life

only strive, only strive.

 

Everybody work work work

Work work work

Everybody work work work

all the time, work work work

 

Good for nothing, nobody

is that who you want to be?

Mom and dad no raise you good?

Give you bed and healthy food?

Did we all not sacrifice

what unpleasent bad surprise

little girl no want to be

like everyone in family.

Go away, disgraceful one

go have fun, go have fun.

 

Everybody work work work

Work work work

Everybody work work work

all the time, work work work

 

Hehe þetta var bara smá djók, þar sem þetta er aðeins ein hlið GIS má búast við fleiri færslum í framtíðinni sem fjalla um General Icelander Syndrome.

 

Choc Blondie Out.

 

Movies and Aurora Borealis

Ég heimsótti í dag gamla tímann, þann tíma þegar hreysikettir roamed the earth, and this won't make any sense to most people but who cares...I know someone who will catch my drift instantly.

 

Booyah, watching the same dvd 4 times is called revisiting the old days when one was an innocent band crazy child. Það er ekkert skemmtilegara en að rifja upp það sem horfið er , nema kannski að sletta fimm tungumálum eða meira í einu. Now that's troppo divertente, ich can lofa dig that.

 

Hvað sem því líður þá er bara allt gott að frétta af mér, enda ekki nema hvað...tveir dagar síðan ég bloggaði síðast þannig hvað gæti svosem hafa gerst?

 

Í gær fórum ég, Marta og Raggi á 300...þessi mynd virðist vera orðin eitthvað mikilfenglegt umræðuefni í bloggheiminum út af einhverju reviewi. Who cares segi ég bara? Hverjum er ekki sama þó að endirinn sé í upphafi skoðaður, er það ekki ráðlagt hvort sem er? Ég veit það ekki, kannski á fólk sem hræðist spoilera bara ekki að vera að lesa um myndirnar, þá getur það verið eins hissa og það vill þegar sagan endurtekur sig á skjánum svona nokkurnvegin eins og hún hefur verið geymd í munnmælum og bókum og ja...hvar sem sögur sem gerðar hafa verið að kvikmyndum hafa verið geymdar...hvað veit ég?

 

Mér finnst gaman að láta koma mér á óvart og vita ekki hvernig mynd endar, en það verður að segjast að það er alltaf að verða erfiðara. Því fleiri myndir sem þú sérð, því nær kemstu þeim sannleik að ekkert er nýtt undir sólinni og flest sem er framleitt er gert eftir einhverskonar formúlu. 

 

Hér eru allaveg my two cents hvað þessa blessuðu mynd varðar:

Í byrjun fannst mér hún helst til væmin satt best að segja og það er greinilega mikið lagt uppúr að þetta eigi að vera einhver voða hugsjóna-mynd þar sem Spartverjar eru eitthvað voða göfugir og Persar eru andsetnir megalomanískir grasasnar.

 

Svo þegar koma að bardaga atriðunum þá, ja...ég sé ekkert göfugt við að geta slátrað fólki í massavís í allar áttir, en það er vissulega gaman að horfa á það. Mér fannst hálf fyndið að sjá hverja einustu stungu og skurð í slow motion og blóðið sveif frekar en slettist um allt.

 

Ég sat frekar nálæt þannig að, eins og Marta orðaði það:" If someone was wearing a skirt you'd feel like you could look up their skirt." Ég held að ég og Marta höfum örugglega verið einu manneskjurnar sem skelltu uppúr á nokkrum stöðum (ekki hátt nei, maður vill ekki trufla) Ég aðallega þegar einhver svakaleg klisjukennd vemmu lína lak út úr Leonídas, en það vildi gerast annað slagið, þess á milli var hann mjög góður enda fínn leikari þar á ferð að mínu mati...en það er náttúrulega öllum sama um mitt mat. Marta on the other hand I think I heard her chuckle over the over-sized nipples on that oracle...hahaha...já, það var líka slatti um nekt en það var svo sem ekkert verra.

 

Ég veit ekki af hverju en ég bjóst við miklu myrkari og harðari mynd þegar ég labbaði inn en einhvern veginn fór maður þaðan út aftur með sól í hjarta ef svo má segja. Það var næstum því eitthvað rangt við það hvað þeim tókst að láta manni líða vel yfir öllum þessum dauða sem vofði yfir og slátruninni sem maður var nýbúin að vera vitni að. En já, ræðum það ekki frekar...ég er enginn kvikmyndagagnrýnandi. Hehe, my advice is simply: "You must see it for yourself, even if you think it sucks a movie is always worth watching it...ok almost always."

 

Eftir bíó fórum við svo að keyra upp í kjarnaskóg, síðan í Bótina eða hvað það heitir, þar sem við skoðuðum bryggjur sem voru að hruni komnar og grjóthrúgur og sáum ROSALEGUSTU norðurljós sem ég hef á ævinni orðið vitni að. Blá, græn, fjólublá og hvít og þau færðust yfir himininn og bókstaflega DÖNSUÐU...ég hef aldrei séð norðurljós hreyfa sig svona.

 

Ég vil bara þakka Mörtu og Ragga fyrir gærkveldið, þetta var bara gaman og við sjáumst aftur í páskafríinu.

Choccie Blonde says adieu to her cheering audience for today...off to investigate darker parts of the internet.

Hvað er að gerast...

 

 Ég var í Reykjavík milli laugardags og þriðjudags og gisti m.a. að Hraunbæ hjá hinni yndislegu húsfreyju þar, ölið var eigi sparað og mikið var um screwing and blóðbað...en það er önnur saga.

Ég og Una erum að fara til London 16.apríl og verðum í 10 daga, förum svo beint þaðan til Rómar þar sem við verðum til 3. maí.

 Ég er að semja lag, mér er sagt að það hljómi eins og eitthvað með depeche mode...veit ekki hvort ég á að vera ánægð með það eða ekki þar sem það sem ég er að reyna að ná fram er svona...uh...væminn hljómur ef svo má að orði komast.

Ég fer suður í fermingu 5. apríl.

 

Ég verð 21 árs 19.apríl...

allt að gerast.

 

Í þessum mánuði er þess vert að minnast á eftirfarandi:

Elínu sem átti afmæli þegar ég fór suður, Old Red sem átti afmæli í dag! og....MÖRTU sem á afmæli 26.mars. Held ég sé ekki að gleyma neinum marsbörnum sem ég er enn í sambandi við. Þið hin getið bara átt ykkur því þið hélduð ekki sambandi við mig..HAHA!

 

Á morgun ætla ég í göngutúr, my ass needs a reduction and I don't think tv and icecream will do the trick. Curse all you "naturally thin" people!!!

 

Lesefni vikunnar: The Goddess Guide.

Nýr hlutur vikunnar: tvennt, nýji bolurinn minn og linsurnar sem ég keypti í rvík.

Tónlist vikunnar: The Cheeky Song- by The Cheeky Girls.

Choc Blonde out.

Fljótandi tíminn

Hafið þið einhvern tíman hugsað út í það að þið eruð að eldast?

 

 

Ég er ekki að tala um barneignir, húslán, atvinnumöguleika, hrukkur, aukakíló eða neitt af þessu sem kemur fyrst upp í huga okkar, sem erum rétt um tvítugt, þegar talað er um að eldast.

 

 

Það sem ég er að tala um er eitthvað sem ég tek eftir þegar ég heimsækji gamla fólkið mitt í heimaþjónustunni. Það er nefnilega mikill munur á fólkinu sem þarf heimaþjónustu vegna veikinda eða andlegra kvilla og fólkinu sem þarf hana vegna þess að árin eru að færast yfir.

 

 

Gamla fólkið er sjaldan biturt, þetta er einhver sú alrangasta stereo-týpa sem ég hef kynnst. Ég veit ekki hvaðan fólk hefur þetta með gamlar nöldurkerlingar, vissulega er til ein og ein en aldraðar konur eru yfir höfuð fremur ljúfar og afar þolinmóðar.

 

 

Þolinmæðin er dyggð sem þessar manneskjur hafa þurft að temja sér. Það kemur stund í lífi hvers manns þegar hann áttar sig á því að hann getur ekki það sem hann gat áður. Það er, ef maður er svo heppin að lifa það lengi.

 

 

Það er ekki langt síðan að hér fyrir norðan var rosaleg hálka, ég labbaði á milli staða í vinnunni þann dag vegna þess að húsin mín voru öll í sama hverfinu. Ég skautaði um og blótaði hálkunni í sand og ösku og þegar að rok bættist ofan á þennan viðbjóð þá ætlaði ég alveg að missa mig.

 

 

Í fyrstu íbúðinni sem ég fór í bjó gömul kona, um leið og ég kom inn fór ég að tala um hálkuna úti og hvað mér þætti hún nú leiðinleg. Gamla konan kinkaði kolli og sagðist alveg sammála mér, hún hafði ekki komist út úr húsi í þrjá daga til þess að fara í búð af því að hún treysti sér ekki til þess að labba. Þetta þaggaði niður í mér, ekki fannst mér mjög við hæfi að kvarta við þessa konu þegar ég var með bíl neðar í götunni og gat svo sem farið hvert sem mér datt í hug. Ég lauk verki mínu, en ekki án þess að staldra við og spjalla, konan var hin indælasta og bauð mér mjólk og kex fyrir aðstoðina, sem ég þáði með þökkum.

 

 

Á stað númer tvö bjuggu hjón, þegar ég kom þar inn fór ég að tala um hálkuna, í þetta sinn passaði ég mig þó að kvarta ekki yfir því að þurfa að skauta á milli húsa. Þá kom í ljós að hjónin áttu bíl en höfðu ekki komist neitt vegna þess að það hafði snjóað svo á bílinn og hvorugt þeirra treysti sér til að sópa af honum og skafa í hálkunni.

 

 

Eftir hádegi fór ég í þriðja og seinasta húsið, það þarf ekki að orðlengja það neitt frekar, frúin þar sagðist hafa dottið í hálkunni þegar hún ætlaði út að athuga með póstinn og hafi legið þar í góðar 25 mín. áður en nokkur maður hjálpaði henni, það var hennar lukka að pósturinn hafði ekki verið kominn því það var einmitt sá blessaði kall sem kom að henni liggjandi þarna og gat aðstoðað hana við að komast inn til sín aftur, sem betur fer slasaðist hún ekki alvarlega.

 

 

 

Þessi atvik fengu mig til að hugsa, ekki um það að ég hefði ekki rétt til að kvarta undan hálku (hvurslags léleg skilaboð væru það í svona langri sögu?), heldur um það að við verðum gamalt fólk einn daginn, kemur að því. Ef við lifum svo lengi, þá vöknum við einn daginn og þorum ekki út þegar það er hált, þorum ekki að  sópa snjó af bílunum okkar, höldum okkur frekar inni vegna þess að það gæti farið illa og kannski verður enginn til þess að muna eftir okkur og aðstoða okkur þegar útaf ber.

 

 

 

Það er skammarlegt hvernig er farið með gamallt fólk í dag og þó að til séu góðir hlutir eins og heimaþjónustan í samfélaginu þá þarf að bæta um betur...miklu betur. Ef ekki fyrir fólkið sem er gamalt núna, þá er alltaf hægt að gera það af sjálfselskum ástæðum, eftir nokkur ár verðum þetta við sem kjögum um með göngugrindur og munum ekki hvort manneskjan sem er að tala við okkur sé barnið okkar eða barnabarn.

 

 

 

Á hverri  stundu sem líður verðum við eldri, seinasti hluti ævinnar á að geta verið friðsamur og ánægulegur. Fólk á að geta verið öruggt, verndað en samt frjálst svo að það geti lifað hamingjusamt á meðan lífið endist. Er það ekki þannig sem við viljum öll upplifa ævikveldið? Horfa á sólarlagið eftir lestur góðrar bókar með whiskey í annarri og vindil í hinni....eða svoleiðis.

Senza Parole -Vasco Rossi-

Ho guardato dentro una bugia,e ho capito che è una malattia dalla quale non si può guarire mai,e ho cercato di convincermi che tu non ce l'hai.....

E ho guardato dentro casa tua,e ho capito che era una follia avere pensato che fossi soltanto mia,e ho cercato di dimenticare,di non guardare....

Eeee...........e ho guardato la televisione e mi è venuta come l'impressione,che mi stessero rubando il tempo e che tu,che tu mi rubi l'amore,ma poi ho camminato tanto e fuori c'era un gran rumore,che non ho più pensato a tutte queste cose........

Eeee........e ho guardato dentro un emozione e c'ho visto dentro tanto amore,che ho capito perchè non si comanda al cuore....e va bene così,senza parole!!!!!!!!

Senza parole........

E va bene così....senza parole!!!!!

E guardando la televisione,mi è venuta come l'impressione che mi stessero rubando il tempo e che tu,che tu mi rubi l'amore....ma poi ho camminato tanto e fuori c'era un grande sole,che non ho più pensato a tutte queste cose.....

E va bene così,senza parole!!!!!!!

Go figure, I'm the only one who understands.

Hehehehe. Life can be so...weird and unnatural and just unfair. That's all I wanted to say although I won't be able to explain exactly why.

Chocolate Blonde without words.

Hungover

 

Not so much samt, ég veit ekki af hverju en ég verð aldrei timbruð.

 

 

Í gærkveldi var Cali in da house. Jámm, I was the meant entertainment for the night, which made me feel a tad hookerish. En það var bara ágætt, frændi hans Ómars frá Californiu var að heimsækja okkur og ég var vinsamlegast beðin um að vera heima vegna þess að ég var sú eina sem var nálægt honum í aldri.

 

 

Að loknum kvöldverð og ís, auk djúprar umræðu  um hana sem hafa misskilið hlutverk sitt fékk ég svo sms frá Hörpu minni, henni tókst að reka mig með sér á djammið og var það ágætt. Ég hitti eitthvað af fólki sem var með mér í grunnskóla hérna á Akureyri og það var alls ekki slæmt.

 

 

Eitthvað segir mér samt að ég hafi ekki átt að drekka alveg jafn mikið og ég gerði, það sanna vöðvarnir í maganum á mér í dag sem þjást vegna þess að ég einfaldlega GAT ekki hætt að hlæja í allt gærkveld. Það hlýtur að hafa verið af því það var fullt tungl. Ég neita að trúa að ég hafi verið orðin svo full.

 

 

 

Jæja, best að fara að gera eitthvað af sér fyrir kvöldið. Það er ekki nema hálfur dagur ef manni tekst ekki að gera eitthvað virkilega slæmt af sér...pick and choose.

 

Ta, Chocolate Blonde.

In the woods there are killers

Jæja kæru vinir og vandamenn (vandamenn? aldrei mun ég skilja þennan) Nú er svo komið að þann 31. jan er ég að fara að læra að búa til tónlist, já, ég hef reynt í að verða fjögur ár að moða einhverju efni saman en það virðist sem það gangi ekki nógu vel þegar maður veit ekki almennilega hvað maður er að gera, enter...THE NÁMSKEIÐ!

 

Það sem er að gerast núna hjá mér er minna en fátt, ég er að fara að missa af tónleikum sem ég vildi gjarnan sjá af því ég er á Akureyri, ég vinn í vinnu þar sem ofursýklar gera mann veikari fyrir að smitast af kvefi og sýkingum og allskonar óþverra og ég er farin að finna fyrir því, ég er rétt aðeins byrjuð að taka upp úr kössum af því mér finnst það eitthvað svo gagnslaust þegar ég veit að ég er að fara að flytja aftur og síðast en ekki síst... Ég er fullorðnari manneskja hér heldur en ég er fyrir sunnan, and I don't know if I like it...mér var ekki ætlað að fullorðnast neitt að ráði.

 

 

Ó Reykjavík...I do so miss you! Ég held ég hafi alltaf verið meiri borgarstelpa en ég vildi viðurkenna þó að "sveitin" sé alltaf sveipuð vissum töfraljóma fyrir mér, ég virka bara ekki eins án hringiðunnar og hávaðans. Það er alltaf eitthvað að gerast í Reykjavík, þó að ég sé ekki alltaf að gera eitthvað þar. Svo sakna ég líka þess að fara eitthvað gott út að borða!

 

Sakna þess að fara í göngutúr á Seltjarnarnesinu þar sem hinir undarlegustu hlutir geta átt sér stað, best er að hafa sápukúlur með í för og horfa á sólina setjast og labba svo heim í myrkrinu...kannski rekst maður á stjörnur á sveimi.

 

Sakna Unu líka, never has there been a more patient and wonderful meðleigjandi :) I hope we can find something affordable and nice soon enough...I'm not staying here forever.

 

 

En já, nóg af væmnu væli í bili...ég er farin í sturtu...kannski tekst mér að taka eitthvað upp úr kössum í dag ef ég er dugleg stelpa, ef ekki then fuck it all, þá horfi ég bara á sjónvarp eða eitthvað.

 

Adieu, Vous petit Chocolate Blonde.  (Ok ég er STRAX byrjuð að gleyma franskri málfræði og það er varla liðinn meira en mánuður síðan ég fékk 9 í frönsku.)

P.s. Titillinn á þessu bloggi er vísun í hið yfirgengilega lag "Woodland of Killers" Sem yours truly er að dufla í að semja ;) But nothing shall ever beat "In the ossuary" haha oh dear grace.

 

 

Paper Prison

 

Já, ég er byrjuð að vinna fyrir Akureyrarbæ við Félagslega Heimaþjónustu. Eða sem sagt ég þríf heima hjá þeim sem geta það ekki sjálfir. Það er alvega ágætt bara, tek svona fjögur hús á dag og fæ u.þ.b. klukkutíma í hádeginu, þá fer ég alltaf heim, nenni aldrei að búa mér eitthvað til og fara í Víðilundinn...get alveg eins farið heim að borða.

 

Um leið og ég er búin að klára af kassana (ég er þó byrjuð!) þá get ég farið að athuga með að kenna aukatíma í ensku, það er gott að fá smá vasapening ef ég ætla út í sumar og um páskana og ætla samt að reyna að kaupa mér húsgögn þegar ég fæ mér nýja íbúð.

 

Þessi helgi var ekki alveg eins og ég bjóst við, ég ætlaði að fara með Unu að uhm...hreysikattast? en það varð ekkert úr því þannig ég sat heima með krampa og verki og ógeð og horfði bara á sjónvarp.

 

 

Múslí er ILLUR, ég vildi að ég kynni að blíðka hann örlítið, hann dauðmeiðir mig þegar hann er ekki í góðu skapi.

 

Allir, nýjar myndir...bæði af draslinu í Skipasundinu þegar ég var að flytja og líka af mér og Mörtu á Jólahlaðborði og partí-standi :)

 

Smile....the world is a happy place ;)

 

Bwahahahaha!

 

Chocolate Blonde reeking with sarcasm.

That electricity is haunted

 

Ég er líklega að fara að kenna aukatíma í ensku, það sem ég hef ávallt sagt að myndi ALDREI gerast. Oh well, guess you've got to make a living somehow, en ég er bara svo slæmur kennari að fjórðungur væri of mikið.

 

Ég lofa mamma, ég lofa...ég er að fara að taka upp úr kössunum niðri, not that it is any of your business. Ég ákvað samt að gera það á morgun, af því að ég er búin að fá leið á að finna ekki neitt, en þannig er ég bara það gerist ekkert nema á síðustu stundu hjá mér. Plana? DO I LOOK LIKE SOMEONE WHO HAS A PLAN?!!! My only direction in life is to the mall!  Það mun víst reynast erfiðara þegar maður á ekki lausapening hehe.

 

Afi vill að ég læri útí Ítalíu, ég vil ekki læra neitt strax, afi vill að ég læri út í Ítalíu, ég vil fara til London og vinna þar, afi vill að ég læri út í Ítalíu, ég vil að afi láti mig í friði með þetta lærdómsþrugl! Ég er nýbúin að klára stúdentinn og ég hef ekki nándar nærri nógu mikið vald á ítalskri tungu til að læra sálfræði á ítölsku! Hvað var ég að hugsa þegar ég sagði heimspeki prof. honum afa mínum frá því að mig langaði að læra sálfræði? Ja...maður spyr sig? Í hverju pælir maður þegar maður pælir? Kannski Ópal, eða Tópas? Nei, nú er ég sokkin í dimman skóg gamalla grunnskóla leikrita eftir Jón, minn gamla góða kennara.

 

I have yet to hear a person say one true thing about me, þannig er það bara að fólk skríður fyrir manni og sykurhúðar mann eða stingur rýting í bakið á manni til skiptis *steps back and watches pretty metaphor that one has created*....heh funny.  En þannig er það að ég get ekki fengið fólk til þess að eiga í raunverulegum samræðum við mig. I would kill for someone to tell me the truth!

 

 Vá hvað ég er farin að sletta mikið þegar ég skrifa, nú vantar bara ítölskuna og spænsku og japönsku og þýsku og dönsku inná milli til að fullkomna þetta. Mig vantaði bara álit á svolitlu sem ég skrifaði og fólk gerir ekki annað en ausa mann lýsingarorðum! Enginn útskýrir af hverju þessi orð eiga við verkið, eða hvaða hlutar þess eiga orðin skilið...vá ég er búin að rugla sjálfa mig í orðaflaumi.

 

 "Þetta er frábært!" Gee, that's helpful, now I know in depth exactly what is good about my work and why, in your opinion, it doesn't need to be changed. Well screw that! "Áhugaverð lesning, þú þarft að þroska hæfileika þína" Ha? Hvernig þá? Hvað var ekki nógu gott, hvað þarf að vera betra og hvers vegna?!!! DIRECTION PLEASE!!!!

 

Hvað varð af öllu þessu óhugnalega hreinskilna fólki sem segir:" Heyrðu nei, þessi hluti er ekki við hæfi hér vegna þess að hann ruglar tímaröðinni í atburðarásinni" eða "Þú notar of mikið af lýsingarorðum á kostnað áhugaverðra samræðna" eða kannski bara "Þetta verk er fullkomið vegna þess að..." hehe já í draumum mínum kannski.

 

Eitt enn, hverjum langar mest til að lemja mig ef ég segi að það seinasta sem ég skrifaði var á ensku? Ég skil ekki af hverju það skiptir máli, ég skrifa á íslensku líka og á ítölsku...ég hef meira að segja reynt að skrifa á spænsku. En það virðist alltaf hneyksla einhvern þegar ég skrifa á ensku...but whyyyy?! Just cause a language isn't my native language doesn't mean I'm not allowed to write in it!!!!

 

I just want to have a good conversation. I miss that, sometimes I think no one will ever see beyond the self, myself included. Forever enclosed by the walls created by our surrounding flesh. There was a time when I sought out greatness in others as well as myself, I think I found both and realized that I don't know how to unlock it's container. Maybe just knowing should be enough but it vexes me to say that I have found it to be everything but. So if you ever feel like trying for a real conversation just let me know, you can even pick your topic of choice, I'll just follow and maybe we'll have an intellectual tango. Allright, enough with the metaphors.

 

Chocolate Blonde has abandoned sanity for tonight, see you around the world of wonders.

Kveðja, Alex.

Oh, baby, baby, it's a wildcat! hehe *wink*

Happy 11th!

Í dag er ég að fara að tala við konu sem mun hjálpa mér að komast að lokaniðurstöðu, hvort, hvert og hvenær er ég að fara í sumar til að læra?

Hlakka til, kvíði samt pínu fyrir, en til þess eru tækifærin...til þess að grípa þau!

 

Ég pantaði tonn af nothæfum bókum á amazon í gær, reyndar var smá blunder af hálfu amazon, en ég er fyrsta manneskjan á landinu sem lendi í því eða það sagði bankinn mér. Þeir fóru nefnilega með pöntunina mína sem netpöntun en einhver hefur samt slegið inn kreditkorta númerið mitt handvirkt eins og ég væri að panta innanlands, eða semsagt eins og ég væri bara í búð hjá þeim að kaupa.

 

Í þessum mánuði fæ ég útskriftargjöfina frá mömmu og Ómari...annað fallegt hljóðfæri sem ég hef beðið lengi eftir að hafa efni á að eignast, well the wait is over!

  

Akkurat núna er ég í Reykjavík og það er eitthvað svo þægilegt við þessa borg að mig langaði að gráta af feginleik þegar við keyrðum í bæinn í gær. Ég var í alvörunni búin að sakna þess að vera hérna, svona er að búa einhversstaðar í 3 ár, ég hef sjaldan búið lengi á sama stað og þegar ég er búin að vera á sama stað svo lengi þá finnst mér það vera heima.

 

Ég var að komast að ýmsu um sjálfa mig, fékk útskýringu á mörgum hlutum í bílnum í gær, ég veit núna hvers vegna. Ég veit hvað það er sem ég er búin að vera að hlada í endalaust án þess að fá neitt endurgjald. Það er betra þannig og ég veit að ég get þetta...það er mér í blóð borið skulum við segja.

        

Það er mikið að gera! En þannig vil ég hafa það, allavega stundum, you can rest when you’re dead!

         

P.s. Una við þurfum að hrista fram hreysikatta búningana okkar bráðum!